Uithuizen

Precies een jaar geleden heb ik mijn eerste nacht geslapen in mijn camper staand in het bos. Een bevrijding. Wat een rust! Het ruisen van de bomen, de kwetterende vogels. De frisse lucht. En bovenal: de ruime stilte. Ruime stilte? Ja ruimte, vrije ruimte, natuurlijke ruimte die niet primair bestemd zijn voor mensen. Er mogen dieren zijn, vlinders vliegen, mieren lopen. Stilte doordat er meer bomen zijn dan mensen. Er is geen intentie, geen emotie, geen bepaalde sociale energie van hoe je je moet gedragen. Ruimte stilte om te zijn, even geen emotionele energiegolven om mij heen van mensen. Heerlijk!

camper klein

Na een periode van deze keuze maken, het opgeven van mijn woonplek, het vinden van de camper, opruimen van al mijn spullen, het opbergen van dat wat er nog over is. Het blijkt een snel pad. Alles past zonder al te veel stress. Wat verkocht moet worden is snel weg, wat opgeborgen mag worden past in de daarvoor geregelde ruimte die zo maar aangeboden werd. De camper wordt drie dagen voor het vertrek naar het bos gevonden. En het bos blijkt heerlijk centraal, waardoor de bewoonde wereld, mijn werk en sociale leven gewoon door kan gaan.

De selectie van boeken, borden, pannen, kleding en meer praktisch huiselijk spul blijkt mooi te passen in de berg ruimte. Ik mis weinig. Het is voldoende om te zijn, om te kunnen doen wat toch dagelijks gedaan moet worden (wil je schoon en representatief op je werk verschijnen). Okey, alles duurt wat langer voor je klaar bent, de douche is niet naast de deur en ook opruimen kost meer tijd want nu is het echt nodig.

Na een dag werken in een (soms) druk bezet kantoorgebouw. Waar de wifi, maal 3 varianten, overuren draait. Waar het zakelijk professioneel handelen hoog in het vaandel staat, waardoor de emotionele menselijke krachten op veel momenten onderdrukt worden. En waar de sociale hiërarchische verhoudingen, de wens om te produceren, effectief en doelgericht waardevolle resultaten te behalen, vooral invloed hebben op mijn energie. Natuurlijk grotendeels komt dit door mijn eigenheid en gedrag. Ik wil zo nodig waardevol werk afleveren, ik moet (van mijzelf) mijn emoties ondergeschikt maken aan zakelijke reflecties, uitingen en gedrag. Dit kost mij veel energie. Ik kan niet alles doen wat ik van ‘nature’ zou doen. Ik heb mij geleerd om in dit soort omgevingen te excelleren (of iets wat daar op lijkt). Terwijl ik ook merk dat er vele dagen zijn dat ik aan het eind van de dag geen energie meer overheb. Ik mij volledig ‘vol’ voel aan informatie, aan indrukken, aan frustraties, aan boosheid, aan onveiligheid, aan verdriet.

Normaal gesproken kroop ik dan het liefst in mijn bed. Gewoon even niets meer. Opladen. Weer bijkomen. Maar nu ik in het bos sta ga ik wandelen in het natuurgebied om de camper heen. Bos, heidevelden, zandvlaktes, de zon wind de regen. Ik herinner mij een middag waarbij ik mij werkelijk vooruit moest slepen en niet verder kwam dan 300 meter. Waarna ik op een zandheuveltje ging zitten, nog net in de zon. Mijn energie reikte niet verder dan waar ik zat. Het liefst was ik gaan slapen, zelfs zitten voelde zwaar. Met mijn ogen dicht bezocht ik mijn lichaam, mijn voeten, mijn kont, mijn armen, mijn hart. Een liefdevolle gedachte bracht overal de intentie om los te laten. Alles om mij heen loslaten. Dat wat ik niet meer nodig heb gewoon laten gaan. Niet benoemen wat dat is maar vertrouwen dat het loslaten voldoende is. Misschien was dit moment maar 20 minuten voor ik weer opstond om terug te lopen. Terug in de camper merkte ik een wens om te koken (iets wat ik nog wel eens oversla om met een snelle salade weer verder te gaan). Ik ben gaan koken en heb daarna de afwas gedaan. Toen keek ik om mij heen en vond ik weer ruimte om mij heen. Een lichte energie, zin en sprankeling om een boek op te pakken of een tekening te maken. Wauw, nog nooit was de zware werk energie zo snel opgelost.

Uithuizen, rust en ruimte vinden om mij heen. Het is de beste keuze – hoe raar ook – geweest om mijn woning op te geven en te wonen in een camper. Met slechts 12 vierkante meter en alles in miniatuur, een ongelofelijke selectie van spullen ervaar ik de grootste vrijheid in het kunnen ervaren van mijzelf!